de lange weg naar beter, week 7

Zondag 13 april. Vandaag ben ik de hele dag thuis gebleven, en heb ik krukvrij nogal veel rondgelopen. Beetje lopen opruimen en redderen, wassen gedraaid, opgevouwen en weggelegd, vaatwasser leeggeruimd, werkkamertje opgeruimd, lekker aan het kokkerellen geweest, en ook nog een echt prachtige rok met shirtje gemaakt. Al met al een beetje teveel mijn knie belast want de volgende dag had ik flink last en kon ik hem niet meer goed buigen. Voelde ook erg instabiel en vermoeid, dus toen weer wél de hele dag met de kruk gelopen. Bekaf de hele dag, ook op het werk. Pfoe, een goede balans vinden blijkt best moeilijk!

15 april: Na een dagje heel rustig aan doen is de knie weer een stuk beter dan gisteren. Vandaag een enorme mijlpaal in mijn ‘ op weg naar beter’: we hebben de invaliden-zorg artikelen (douchestoel, rolstoel en bed/leestafeltje) terug gebracht naar het uitleenpunt. Die dingen hebben in de afgelopen weken mijn leven een heel stuk aangenamer gemaakt, maar nu kan ik zonder.
Ik heb meteen een kekke opklapbare wandelstok gekocht, in een panterprint (uiteraard!) die ik nu nog even niet, maar over een poosje wél mag gaan gebruiken als ook de loopkrukken niet meer nodig zullen zijn. Een kniebrace, speciaal voor revalidatie na kruisbandletsel, heb ik gisteren online al besteld. Zo kan ik straks op vakantie hopelijk een beetje voorzichtig uit de voeten.
Morgen, op 16 april heb ik  HET post-op gesprek met dr. Frenkel. Nu hoop ik maar dat ik groen licht krijg en weer mag fietsen, zwemmen (met Claudia) en autorijden…

 

16 april. ik zit in de wachtkamer van het ziekenhuis, ik wacht al een uur. het loopt vandaag ‘iets’uit. Eindelijk wordt ik door dr. Frenkel gehaald. Zijn eerste opmerking: ‘Nou mevrouw Vos, u loopt nog niet zo goed he? Oh ik zie het, dat heb ik zelf voorgeschreven!’zet meteen de toon voor de rest van het gesprek. De dokter duwt,  trekt , scharniert, buigt door en doet allemaal enge en onprettige dingen met mijn knie. Maar is over het algemeen tevreden met de vooruitgang. Merkt ook nog op dat er minder instabiliteit is dan hij had verwacht, en dat is een goed ding! Nu wordt het tijd om de spieren weer te verstevigen, maar als ik vertel dat ik iedere keer na fysioterapie zo’n stroeve, pijnlijke en stijve  knie heb maant hij me tot voorzichtigheid. Vooral die vermaledijde legpress moet ik toch nog maar even niet doen. Maar verder mag ik eigenlijk alles weer, als ik het maar heel voorzichtig doe en met mate: zwemmen (oppassen met uitglijden), fietsen (oppassen met op en afstappen en met noodstop). Hij raad me aan om meer te gaan lopen, maar ook dit voorzichtig en met mate te doen. Lopen zonder kruk is beter dan met druk, maar liever goed lopen mét kruk dan belabbert lopen zónder kruk. Dus die kruk hou ik nog wel even bij me hoor.
Autorijden mag, maar als ik met een kruk loop ben in niet verzekerd, dus doe maar niet. Ook langere stukken autorijden nog even niet doen.
Kortom: relaxed opbouwen en meer gaan bewegen, maar het mag absoluut geen pijn doen in het gewricht. 4 juni terugkomen. Let vooral goed op je pijngrens en ga daar niet overheen!
Waaaaaaaaa, zwemmen! Ik mag weer zwemmen! En fietsen ook! Fiets komt op zaterdag uit de reparatie, en dan ga ik met Pasen heel voorzichtig en in een heel rustige omgeving een beetje rondfietsen, kijken hoe dat gaat. Kan ik dinsdag misschien lekker met de fiets naar het werk. Freeeeeeeeedom! 1e paas ga ik met vriendinnetje Lydia naar de sauna, daar kan ik dan ook een beetje gaan zwemmen.

Geef een reactie