Archives

M Spa Silver Cloud Lidl

‘Nee hoor, zie je niks van!’  á la Adèle Bloemendaal…

Ik ben een echte warmwater-gek. Douchen doe ik dagelijks en veel te lang en als we naar de sauna gaan betekent dat voor mij nooit ook echt in de sauna zitten (veel te heet) maar uren hangen in het zwembad, stoombad en bubbelbad.

Op mijn fietsroute van- en naar het werk zag ik vorig najaar ineens in een van de tuintjes, onder een leuk afdakje met gekleurde lampionnetjes, een opblaasbaar bubbelbad staan wat gezellig stond te dampen. Opblaasbaar! Zomaar. In de tuin. Ik wist niet eens dat dat kón want in mijn idee behoren bubbelbaden bij welness-resorts, luxe villa’s of chique kamers in het Amstelhotel. Onbetaalbaar!  Maar hé, ze bestonden blijkbaar ook opblaasbaar, nu konden gewone mensen er ook eentje bezitten. WoW!

Enfin we hebben er die herfst en winter over gepraat en gepraat en mijn lief heeft alles grondig uitgezocht. Dat was maar goed ook want hoe meer we richting winter gingen hoe kouder ik het kreeg en hoe liever ik er eentje wilde. Toen lief uitvond uit dat die dingen niet tegen vorst bestand zijn én een rekensommetje maakte hoeveel water en elektriciteit ze zouden kosten (valt best mee hoor, behalve in de winter) werd ik daar niet blij van. Want in mijn enthousiasme is altijd alles maakbaar en denk ik nooit aan de ‘ja maars“.  Hij wel. We spraken af dat we het idee voorlopig zouden loslaten. Grrr!

Tot mijn lief op 26 maart meldde dat Lidl.nl een bubbelbad van het model ‘M Spa Silver Cloud’ online had staan voor € 289,-. Na wat online research bleek dat dit een model van goede kwaliteit is. Yeah, kopen dus!

Nou, dat ging zo maar niet want:
– In de Lidl-shop online was de  ‘M Spa Silver Cloud’ ineens helemaal uitverkocht, maar er stond bij dat ie vanaf donderdag 29 maart in de Lidl winkels zou liggen: op=op.
– Op Marktplaats werden ineens allemaal bubbelbaden van het model: ‘M Spa Silver Cloud’ aangeboden. Wel flink duurder en pas beschikbaar vanaf 29 maart. Goh,  ook toevallig, dat is precies de dag dat die dingen in de Lidl-winkels komen te liggen…! Al met al staan er op Marktplaats vanaf 22 maart 68 advertenties  voor deze Lidl jacuzzi.  Ene Nicolle bood er (al dan niet met haar vriend) maar liefst vijf aan. Wat een waanzin!

Nu mag je de Nederlandse handelsgeest best bewonderen, maar Lidl is geen groothandel, en ik kan me zo voorstellen dat de Lidl directie er baat bij heeft wanneer aanbiedingen wel gewoon in de winkel verkrijgbaar zijn, al is het dan op = op. Het opkopen van Lidl aanbiedingen door het Lidl personeel, om daarna met winst door te verkopen, vind ik echt niet kunnen. Spullen die daardoor nooit op de schappen terecht komen en het assortiment uithollen, daar krijg je maar teleurgestelde klanten van. Gaat dat met de ‘hamsteren’ aanbiedingen van de AH ook zo?

Maar oké, we spraken af dat ik die donderdag, ik was die dag toch vrij, bij ‘onze’ Lidl zou gaan kijken voor zo’n bubbelaar. Door al die aangeboden bubbelbaden op Marktplaats had ik toch echt het gevoel dat er iets niet pluis was met het aanbod van die bubbelbaden.  Ik werd er zelfs een beetje zenuwachtig van! Daarom ben ik de avond voor ze in de winkels zouden komen een half uurtje voor sluitingstijd langsgegaan bij de twee Lidl filialen waar wij onze dagelijkse boodschappen halen. Ff vragen of die bubbelbaden er eigenlijk wel waren.

En nu komt het: Ja, ze waren er maar het aanbod was zeer beperkt, want:
Het ene filiaal had er maar vijf ontvangen waarvan ze er twee in de winkel zouden gaan zetten. Het andere filiaal had er zes in het magazijn staan, waarvan er de volgende ochtend maar drie in de winkel gezet zouden worden. De medewerkers die ik sprak gaven gewoon toe dat die andere al door de Lidl  medewerkers zelf waren gereserveerd. Toen ik vertelde dat ik dat best raar vond en dat die de bubbelbaden al een paar dagen werden aangeboden via Marktplaats had men daar geen antwoord op.
Ik vraag me af of Lidl van dit soort praktijken op de hoogte is, en of het ze ook maar iets kan schelen.

Enfin, ik zorgde dat ik op donderdag al om kwart voor acht bij Lidl voor de deur stond en was daar nr. 2 in de rij. Nr. 3 kwam al snel na mij aanlopen en aan de nr. 4 die nét even later in de rij aansloot kon ik dus al vertellen dat er waarschijnlijk maar 3 ‘M Spa Silver Cloud’s’ in de winkel zouden staan. Nu loop ik op dit moment wat moeilijk, (het aloude knie-probleem) dus ik was even bang voor een race tussen de schappen, maar gelukkig waren het lieve en nette mensen die niet voordrongen.  Er stonden er dus echt maar drie in de winke;  3 minuten na openingstijd was het schap leeg!

De volgende dag heb ik een stuk tuin leeggemaakt, want zo einde van de winter was het echt een zooitje. Mijn lief heeft van resten hout heel creatief en praktisch een mooie ronde vlonder gemaakt zodat er geen warmteverlies via de koude grond zal zijn. Dit model jacuzzi komt namelijk niet met een isolerend onderzeil.

De vlonder hebben we geïsoleerd met een laag vinyl van Leenbakker.  Prachtig donkergrijs met zilver gespikkeld, maar je ziet er uiteindelijk niets van want daar op plakten we 3 op maat geknipte dikke fitness matten van de Action (zit je lekker zacht) en daarop hebben we het bubbelbad gezet. Opblazen doet ie zelf binnen een paar minuten.

Vullen met warm water duurde anderhalf uur en om 19.30 zaten we prinsheerlijk te bubbelen in ons eigen bubbelbad in de tuin. Hoe heerlijk kan het leven zijn!

We gaan het t.z.t. nog afwerken met een overkapping en de uitdaging is om dat ook van bij elkaar gezocht resthout te bouwen. En die lampionnetjes, die hangen er al!

ROSACEA is geen lekkere rode blos

Mijn lief kwam gistermiddag thuis en het eerste wat hij zei, na de ‘ik ben thuis’ kus was: “wat is er met je gezicht aan de hand”?  Uhm, tja schat, die is hoe ik eruit zie zonder makeup. Daar schrok hij wel even van. Niet dat ik me voor hém verberg, nee, het bedekken van mijn schande hoort sinds anderhalf jaar gewoon bij mijn dagelijkse douchen-tandenpoetsen-lipstick op-make-up op-routine.
Ik, vaak veel te open over de meest gênante details in mijn leven, ik heb iets te verbergen. Een geheim., iets waarvoor ik me schaam. En dat doet pijn, letterlijk. Voor de goede orde: ik ben geen beauty-meisje. Ik ben van ‘even een lel lippenstift en hóp de deur uit” . Make up, primer, foundation en al dat spul vind ik maar vies ruiken, vies aanvoelen en nep.
Normaliter zie ik er ongeveer zó uit: 12234957_10201465406073926_1495341380294457225_nTamelijk gezond toch?Maar het is nep, fake, niet echt. Onder de laag makeup verberg ik mijn schande. op min kin, neus en wangen heb ik knalrode blossen, pukkels, vet-puisten, vieze gelige korstjes, rode aderen en nare bulten en schilfers. Zonder make-up zie ik eruit als een wasbeertje, in de kleurschakering rood/geel/wit.
rosacea21_nIk heb al zo’n vijf jaar last van steeds erger wordende Rosacea (niet te verwarren met couperose, dat is iets heel anders). Rosacea is geen gezonde blos, al leek het in het begin wél zo. Het is een een huidziekte met pijnlijke ontstekingen in de haarvaatjes, die op termijn de huid vervormt en verhardt. Pustels en weet ik wat voor nare dingen doen ook mee. Ik zit nu in fase 2, waarin de huid niet alleen rood is, maar ook gaat verharden en vervormen. Alsof je permanent een korstje op je wangen hebt. En scrubben mag niet, of wassen met zeep. dat maakt het veel. vel erger en voelt alsof je scherpe steentjes over je gezicht haalt. Nee niet fijn en ook best wel eng, want in fase 4 is de huid zó vervormd dat je echte vergroeiingen krijgt: de zgn ‘drankneus ‘ die he-luh-maal niets met alcohol te maken heeft. En als je het in je ogen hebt: een constant gevoel van zand in je ogen.   Eeeeek! Daar zit ik toch echt niet op te wachten hoor.  Ik ben bang, want het wordt langzaam steeds erger en erger,. Zie hier een close up van mijn wang:

rosacea close up_n

De medische wetenschap heeft nog niet echt een oplossing omdat ze de oorzaak niet kunnen achterhalen. Zijn het bacteriën die normaal op de huid thuis horen  maar waar er ineens veel te veel van zijn, is het een virus, is het hormonen, is het alles tegelijk…? En hoe komt het dat de aderen die onder de opperhuid horen te liggen er ineens daardoorheen komen?

Inmiddels smeer ik al vier jaar cortisone zalf (Rozex). Dat helpt een pietsje, maar maakt de huid ook papierdun, hypergevoelig en nog kwetsbaarder. Ondanks de Rozex wordt het langzaam maar zeker erger en erger.
Doorlopend antibiotica slikken is ook een optie. Daar wordt het dan iets ‘rustiger’ van maar het geneest niet. En we weten inmiddels dat antibiotica nou niet echt gezond is voor de rest van je lijf.  Plus omdat we het al te vaak slikten zijn bacteriën hiertegen resistent, en tegen virussen helpt antibiotica helemaal niet.  Met die papierdunne huid mag je ook niet in de zon, dus steken die knalrode wangen en neus mooi af tegen de bleke rest van je gezicht.

Pffff, ik heb het er moeilijk mee, echt waar. Ik ben namelijk best ijdel en dus
tamelijk angstig voor wat in mijn toekomst ligt: vervorming, lelijkheid en misschien zelfs blindheid! Afgezien van het medische aspect (niet te genezen, wordt steeds erger, misvorming ligt in het verschiet) doet het ook nog eens flink pijn! Het brandt en gloeit en steekt en jeukt! Een paar keer per dag gloeit het op en dat voelt koortsig. Alsof je hele, héle erge zonnebrand hebt die maar niet over gaat.

Ik zou ik niet zijn als ik niet op zoek zou gaan naar een oplossing! Googelen is best een opgave want wat men online vooral probeert te slijten zijn dure crèmes waarvan ik inmiddels weet dat die echt niets helpen.

Update:

Mijn zoektocht en wat ik vond:
Ik kreeg ergens rond mijn 47e rosacea en dat werd door foute behandelingen erger en erger.
Hoe Rosacea voelt eruit ziet weten we allemaal wel. Wat mij opvalt is dat zelfs huidartsen niet helemaal weten wát het nou veroorzaakt.
Door op internet te blijven zoeken (internationaal, en verder zoekend dan de standaard advertenties en beweringen) ben ik achter wat weetjes gekomen.
Zo is er rosacea die veroorzaakt wordt door de Staphylococcus aureus bacterie. Die kan je goed aanpakken met Gladskin.
In VUMC is vastgesteld dat mijn type rosacea wordt veroorzaakt door een allergische reactie tegen de oh zo normale Demodex-mijt. En daartegen werkt Soolantra met ivermectine heel goed (bij mij in ieder geval perfect, ’t is helemaal weg!)
Ga dus niet zomaar wat smeren. Het is dus bij rosacea echt belangrijk om uit te zoeken welk type infectie je hebt: bacterie of huidmijt,  omdat je dan ook een ander middeltje nodig hebt.
Omdat ik ook al jaren last heb van jeuk en een gevoel als van zandkorreltjes op mijn hoofdhuid ben ik daar ook eens op gaan googlen. Wat blijkt: er werd gesuggereerd dat dit ook door dezelfde veroorzakers als bij rosacea komt. Sterker nog, ik heb ook ‘blefaritis’, dat zijn ontstekingen aan de talgkliertjes/haarzakjes van je wimpers, en ook dat komt door dezelfde oorzaak als rosacea.
Terugdenkend: mijn huisarts zei wel: ‘je hebt blefaritis en dat zijn ontstekinkjes aan je haarzakjes van je wimpers’… maar hij vertelde er niet bij waardoor die ontstekinkjes dan dan zijn ontstaan.
Pas gisteren trok ik de conclusie dat dat die nare Demodex-mijt blijkbaar ook op mijn hoofd en in mijn wimpers feest aan het vieren is. De mijt doet goed werk als inwonende vuilnisman,  maar  als het er teveel worden krijg je een allergische reactie en dat is dan niet zo fijn!
Vanochtend begonnen om op mijn hoofd ook Soolantra te smeren, maar voor min wimpers moet ik op zoek naar een zacht alternatiefje.
En dan nog wat terminologie:
Rosacea is niet: couperose, schurft, exceem, proriasis of gewone allergie. Het is een mooi melkkoetje voor schoonheidsspecialisten en de verkopers van crèmepjes en lotions, maar dat kost alleen maar geld en helpt niet. (maakt het vaak juist nog erger). Rosacea is een infectie die alleen is op te lossen met medicijnen.
En hier is ie dan, de demodex-mijt. Lekker knus met z’n drieën een haarfolikel delend met de haar die daarin groeit. 

water drinken, echt zo gezond als ze beweren?

http://www.dreamstime.com/stock-image-eight-glasses-water-row-image7672411

Water drinken.

Toen ik nog ‘lowcarbde’ (Atkins, en met enorm succes zolang ik het vol hield) was een van de voorwaarden dat je minstens 8 grote glazen water, maar beter nog:  2,5 tot 3 liter water,  per dag drinkt, om de door het lijnen vrijgekomen gifstoffen uit je lijf te spoelen. Ik turfde trouw of ik de minimale voorgeschreven hoeveelheid dagelijkse water-inname haalde. Het was een dagelijkse opgave, maar je wende eraan en ik voelde me er wel erg goed bij. Enige nadeel vond ik dat ik dus de hele dag van en naar het toilet liep, en dat was heel onhandig als je boodschappen moest doen of een dagje uit ging. Lowcarb eten is voor zo’n 70 % onderdeel geworden van mijn dagelijkse leven, maar het water drinken is helaas niet blijven plakken. Ik drink echt veel te weinig, op het werk maar ook thuis. Zo weinig dat ik er last van krijg. moe van mijn werk
Op het werk presteer ik het dagelijks om 8 uur door te komen op 2 mokken automaten-cappuccino en soms een bekertje warme chocodrank of koppie thee.  Komt omdat de watercooler er niet meer is en ook omdat ik het zó druk heb dat de dagen omvliegen.  Voor je het weet is het half vier, moet je nog lunchen en heb je nog en heleboel te doen…Er staan dan ook geregeld koppies koude thee of koffie op mijn bureau die ik uiteindelijk helemaal vergeet.   En móe dat ik aan het einden van de dag ben, niet normaal!  Uitgedroogd klok ik dan s’avonds thuis dan nog even 2 grote bekers met Slimpie limonade weg, en nóg een mok koffie en dat is het dan zo’n beetje. Tegenwoordig ben ik vaak té moe om eten te koken.
Ik wéét dat ik niet gezond bezig ben en neem me geregeld voor dat ik het morgen anders ga doen. Maar dat doe ik dus niet want: druk,  druk,  druk… té druk om te drinken, te druk om te eten… hee, waarom ben ik dan zo dik?

druppelOp facebook kwam er gisteren een doorgepost item voorbij van een Amerkikaanse mevrouw die door vier weken lang een ‘gallon’ water per dag te drinken haar huid, rimpels, energielevel, lijn, stoelgang en eigenlijk haar hele leven zag verbeteren. Dat heeft me aan het denken gezet.
Ik was een zeer energieke dertiger en een iets bezadigder veertiger maar ben inmiddels een totaal uitgebluste en zich oeroud voelende vijftiger geworden. als ik heel eerlijk ben: ik voel me eigenlijk de hele dag ziek, ik heb veel pijn in mijn heupen, ik heb veel pijn in mijn knieën, ik heb last van hoofdpijn, een eeuwig verstopte neus, constipatie, vermoeidheid, concentratie problemen, mijn zicht holt achteruit, me concentreren vreet energie, ik heb jeukaanvallen, voedsel-allergieën, stress gerelateerde klachten, ik snurk,  heb het altijd benauwd… en vast nog wel meer nare dingetjes.
En dan mijn gezicht: ik zie er de laatste tijd altijd moe en pafferig uit met van die blauwe aderen, en van die hangzakken onder mijn ogen en ik heb echt enorme last van pijnlijke Rosacea op mijn wangen en neusbrug. Rocacea is een nare ziekte. Je haarvaten ontsteken, waardoor de huid eruit ziet en ook voelt alsof ie door de zon flink verbrand is. Je loopt dus permanent rond met een clownsneus en rode wangen, vaak vuurrood, en die doen pijn, branden, steken, gloeien en jeuken. Niet fijn. Niets helpt. Het kan zelfs naar je ogen doorslaan en dan wordt je blind.
Dus toen ik gisteren las dat die mevrouw schreef dat haar huid zoveel beter is geworden door al dat water drinken viel bij mij het kwartje. Ik wéét dat het drinken van water je lijf sterker maakt, je afvalstoffen afvoert zodat je beter bestand bent tegen ziektes,  je krijgt er meer energie van en je kop wordt minder fuzzy.

wat heb je nodig

blauw

 

hoe ga je te werk

DUS:
Met  ingang van vanmorgen ben ik begonnen aan mijn eigen water-chalenge:

– vier weken lang dagelijks minimaal tweeënhalf liter water drinken,
– geregeld even bijhouden in dit blog of ik gezondheidsverbetering merk op de volgende punten:

  • huid
  • gewrichten
  • hoofdpijn
  • stoelgang
  • uiterlijk
  • energielevel
  • gewicht

Mijn before en after fotos:

Before:

23 feb 2015

Picture0482

 

Blog:

Maandag 23 februari 1025 Begonnen met dit blog. Vóór half tien al 4 longdrinkglazen water weggewerkt. ( = 300 ml per glas). Oud trucje toegepast: Drink een longdrink glas water iedere keer nadat je naar de wc bent geweest. Drink een longdrink glas water bij iedere kop koffie. Drink en longdrinkglas water iedere keer wanneer je langs de kraan loopt. Vol goede moed! Ik herinner me nu ook weel water-info, zoal: met water bedoelen we ook echt gewoon water. Koolzuurhuodend water mag. Water met een stukje vers fruit erin, of bijv. een takje munt mag ook. Water, water, water, maar: Koffie, thee, limonade, frisdrank enz.  tellen niet mee.

 

woensdag 25 feb. Ik heb me er totnogtoe goed aan gehouden, aan die minimal 8 glazen per dag.
De eerste vier gaan makkelijk, maar na die vierde begint het toch wel een beetje tegen te heugen en te meugen. Stug doorzetten dus. Vooral het volhouden op mijn werk is een opgave. Ik denk wel: ‘tijd om even water te halen’,  maar kom er dan uren later achter dat ik een heleboel heb gedaan, behálve dat!
Maandag a.s. ben ik de halve dag druk in de weer met een ontvangst, en weet nu al dat ik tijdens die ontvangst echt niet aan drinken ga toekomen. Maar dat zien we dan wel! Wat ik wel heel leuk vind is dat ik anderen inspireer om met me mee te doen, he Nikky!

Zaterdag 28 feb. Vanochtend weegmomentje, ik was het een beetje vergeten, dus ik heb me gewogen ná het ontbijt (grote Nutella-ontbijtmuffin in a mug en een kop koffie, ik post later over het cake in a mug concept).
Nou moe! Na pas 5 dagen water drinken ben ik ineens twee kilo lichter! En ik heb er drinken helemaal niets voor hoeven doen. Integendeel: ik heb nogal een vreetweekje achter de rug met toetjes, een milkshake, broodje kroket, frites, chips, croissants, saucijzenbroodjes en vrijdag een etentje met 3 gangenmenu. Wow, en dan zomaar twee twee kilo lichter! Lijkt wel een sprookje, nu ga ik helemáál door met dat water drinken.

 

Woensdag 11 maart  Afgelopen week heb ik best wel moeite met dat waterdrinken gehad. Ik ben zelfs een dag helemaal teruggevallen in mijn oude patroon, maar heb de dag daarna de draad wel weer opgepakt. Nu zit ik weer op 1,2 tot 2,5 liter per dag.  Veel drinken blijft een uitdaging voor me.  Maar toch….

  • huid – verbetering. De roodheid is er nog steeds, maar minder vurig, het brandende gevoel is afgenomen en mijn huid voelt zachter aan.
  • gewrichten – geen verbetering
  • hoofdpijn- verbetering, die lichte hoofdpijn die ik iedere middag kreeg is weg.
  • stoelgang- verbetering.
  • uiterlijk- kan ik niet veel van zeggen
  • energielevel- verbetering, maar dat kan ook door het mooie weer komen.
  • gewicht- verbetering

 

vrijdag 23 maart. Oké ik kan wel zeggen dat het mislukt is, dat water drinken. Ik drink nu (met moeite en tegen heug en meug) ongeveer één tot 1,5 liter water per dag, wat bij lange niet genoeg is, maar toch ruim driekwart liter meer dan een maand geleden.  ik beloof mezelf vanaf NU beterschap en loop meteen naar de keuken om twee grote glazen water weg te slobberen.
En hoe staat het dan met de verdere effecten? Nou niet dus. Die paar kg zijn er gelukkig niet meer bij gekomen, maar mijn huid is op dit moment echt abominabel slecht, slechter dan ooit tevoren. Het enige wat echt verbeterde is de stoelgang. ik kan nu 2 x per dag ipv. 1 x per 2 a 3 dagen. Dat is voor de meeste vrouwen (waarom is constipatie eigenlijk vaak een echt vrouwenkwaaltje) toch iets moois om naar te streven. Oke vanaf NU:

DRINKEN! 

how to: een menstruatiecup applicator maken

cup-home

De menstruatiecup, wát een goede uitvinding. Mijn vorige blog gaat hierover en er is online heel veel info te vinden over het hoe en wat, dus dáár ga ik het verder niet over hebben.

Een  menstruatiecup is eigenlijk de logische volgende stap in het rijtje maandverband, tampons… cupje. en nee, helemaal nieuw is het niet, zo’n twintig jaar geleden werd in Nederland al ‘de Keeper’ geïntroduceerd, maar Nederland was er toen nog niet ‘bio’en ‘groen’, men had een afkeer voor makrobiotisch en homeopatisch’ en was er gewoon nog niet klaar voor.
Ik ook niet, al heb ik er toen wél eentje geprobeerd, maar ik was nog jong en vond het maar raar en een beetje eng en het werd he-le-maal niks! Eigenlijk wel jammer, want omdat je er maar eentje nodig hebt, die je wel tot 15 jaar lang kunt gebruiken (het tussendoor steriliseren doe je ook zelf) is een cupje zeer milieuvriendelijk en spaar je zo een kleine zeshonderd euro per tien jaar uit. Tel daarbij op dat het fantastisch goed werkt en klaar is Clara!

Inmiddels ben ik helemaal overtuigd, helemaal om en kocht ik ruim drie maanden geleden mijn eigen MeLuna cupje, in schattig roze.

IMG_20150207_112225

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

and_tampons

 

 

 

 

 

 

 

Je staat wel even raar te kijken als je het dingetje uitpakt want door de foto’s had ik iets veel groters verwacht. Maar een

ingebracht

menstruatiecup is niet langer dan een tampon,  is veel flexibeler en je voelt hem niet zitten, écht niet, zelfs ik niet! Het is een zacht siliconen cupje wat je oprolt en met de vingers inbrengt in de vagina. Het cupje vouwt zich open (moet je wel ff checken) sluit vlak onder de baarmoedermond de vagina af en vangt het bloed op.

Ik merkte dat bij mij het inbrengen soms heel gemakkelijk, maar soms toch ook wel een beetje moeizaam ging. Ik sta nu eenmaal niet bekend als een geduldig typje en ik vind dat met mijn halve hand grutten in mijn geslacht nou ook niet altijd zo prettig. Het viel me op dat er best wel leuke accessoires op de markt zijn zoals hoesjes, mapjes, sterilisatie eitjes enz, maar wat ik eigenlijk zocht was een applicator, zoals bijvoorbeeld de  Tampax tampons hebben. En dan geen wegwerp ding, nee eco verantwoord en ‘groen’.

Maar dat bestaat dus nog niet.  Op het juiste spoor gezet door iemand die ook zoiets zocht heb ik zelf iets bedacht,  en het werkt wonderwel goed. Ik maakte het van recyclemateriaal, dus meteen groen en eco!

Je hebt 4 dingen nodig: twee vitamine bruispillen buisjes, waarvan eentje smaller is dan de ander,  een zaagje en en schuurpapiertje.

IMG_20150207_111759

Zaag de onderkant van de dikste buis en maak de randen glad met schuurpapier. Zorg dat de dikste buis zo’n 4 cm korter is dan de dunste buis, maar ze moeten natuurlijk wel lang genoeg blijven om als applicator te kunnen dienen.
De kleinste buis gewoon zoals ie is (incl. dop)

IMG_20150207_111843

Schuif de smallere buis buis achterstevoren in de bredere buis

IMG_20150207_111919

Vouw je cupje in de C vorm

IMG_20150207_112312

Schuif het  in de bovenkant in de buitenhuls, aan de kant waar de dop zat,
maar let op dat daar geen scherpe randjes aanzitten.

IMG_20150207_112355

 Schuif nu de smalle buis onderin de brede huls tot je de cup raakt

IMG_20150207_112406

je applicator is, mits gesteriliseerd, nu klaar voor gebruik. Schuif nu de applicator voorzichtig in je vagina. Eventueel kan je een heel klein beetje glijmiddel gebruiken. Duw de onderste buis rustig in de bovenste huls, waarbij je een beetje eraan draait. Span je spieren in je vagina en trek dan de applicator er voorzichtig uit. Even met je vinger navoelen of de cup goed is uitgeklapt en klaar!

IMG_20150207_112430

De cup is goed geplaatst als hij volledig uitgeklapt  tegen of vlakbij je baarmoedermond zit.

Nooit meer dat vieze maandverband: de menstruatiecup

Dit is een blog over ongesteld zijn. Heren, als u dit leest raad ik u aan om NU af te haken want deze blog ga ik het hebben over dingen zoals bloed, bloedklodders, baarmoedermond, ongesteld zijn, menstruatiekramp en van die dingen. U bent dus gewaarschuwd.

krampen

 

doorgelekt

maandelijkse angst van iedere vrouw…

Dames,
Menstrueren, ongesteld zijn, je tante Flow op bezoek hebben, opoe, de maandelijkse vloek, de bloedingen, maandstonde … er zijn een heleboel uitdrukkingen voor het maandelijks terugkerende ellende van ongesteld zijn. Ellende ja, want ondanks de reclamebureaus die je willen laten geloven dat we tijdens ‘die dagen’ blijkbaar huppelend door het leven behoren te gaan, te zwemmen, te trainen, te flirten en juist op die dagen volop van het leven behoren te genieten (als je maar het juiste product of pilletje koopt) is ongesteld zijn gewoon een maandelijks terugkerende bezoeking van bloed, pijn, zweterigheid, vieze luchtjes,  janken, chocolade eten, janken, migraine, rugpijn, buikpijn, hoofdpijn, slaapgebrek, angst voor doorlekken en nog een paar van die ‘fijne’ dingen die mij in ieder geval niet aan het huppelen krijgen. Tampons gebruik ik liever niet want daardoor krijg ik veel meer krampen, maandverband zorgt voor jeuk en schrale lippen, vleugels irriteren mijn liezen en ik doe s’nachts geen oog dicht omdat ik steeds bang ben dat ik doorlek…

ONGESTELD ZIJN is NIET LEUK!!!
Zéker niet in onze moderne samenleving waarin alles maakbaar is, en het dus je eigen schuld is als jij niet fijn wilt meedoen. Vooral dóórgaan! De westerse samenleving is daar tamelijk uniek in. Wij zijn de enige samenleving waar een vrouw tijdens haar menstruatie gewoon maar moet blijven doorknallen terwijl haar lichaam en je kop schreeuwen om rust, om ff gas terugnemen, om thuis blijven met een kruik op je buik.  Bij heel veel volkeren gaan ze hier toch echt anders mee om, mag je als vrouw tijdens die periode bijvoorbeeld lekker apart in een hutje uitrusten,  apart slapen, staan er speciale baden voor je klaar en hoef je even geen brood te bakken, boter te karnen of eten te bereiden. Oh wat zou ik dat heerlijk vinden! Of zo’n heerlijk badritueel als je na 7 dagen weer op de wereld bent: 
Maar nee hoor, bij ons gaat het anders en wordt deze periode altijd meer als iets vervelends gezien, iets waar moppen over getapt mogen worden, iets storends en vooral: iets waar je eigenlijk niet over praat. In ieder geval niet in detail!

Maar dat ga ik nu dus ff wel doen.

Ik ben nu vijftig en ben dus al ruim zesendertig jaar iedere maand ongesteld, tegenwoordig iedere zes tot zeven weken, maar dan wel weer veel heftiger dan vroeger.  Nu ben ik niet heel goed in rekenen, maar zesendertig jaar  á 1 pak maandverband per maand, zit ik zó aan de bijna tweeduizend euro!  En dan reken ik de inlegkruisjes, de tampons, de nachtverbanden en de extra kleding -en beddengoed wasbeurten nog niet eens mee. Of het nieuwe matras dat ik kocht na een hele erge doorlek-nacht. Of die ene jurk waar de bloedvlek nooit meer uit ging. Of de verpeste vakantiedagen. (Want niets zo fijn als op het strand gutsend ongesteld zitten zijn!)  Gemiddeld  genomen wordt een vrouw zo’n 420 keer in haar leven ongesteld. Daarbij gebruik ze tussen de 8.000 en 15.000 tampons en maandverbanden.
In je eentje creëer je in een vrouwenleven dus al snel een flinke afvalcontainer vol met gebruikte tampons en maandverbanden.

titanic

Met z’n allen zijn we bezig de wereld leefbaarder te maken: We scheiden ons afval, laten de kraan niet zomaar lopen, kopen A-label huishoudelijke apparaten, rijden steeds meer in hybride auto’s en zetten zonnepanelen op ons dak. Maar zonder er verder bij na te denken mikken we maand na maand de vuilnisbak vol met vervuilende en deels niet afbreekbare wegwerpartikelen voor eenmalig gebruik. Onnodig.

Zijn maandverband en tampons wel gezond?

cup versus tamponUhm, nou… nee dus. Er zitten chemicaliën, bleekmiddelen en zelf pesticiden in en dat komt dus ook in je edele delen en vandaar je bloedstroom in met alle gezondheidsgevolgen van dien. Als je erbij nadenkt: niet zo fijn dus. Daarbij komt ook nog de chemische bestanddelen die het moderne maandverband en tampon superabsorberend maken en juist door dat superabsorberende kunnen tampons heel gevaarlijk zijn: toxischeshocksyndroom.
Een aantal jaren geleden begon men mandverband te parfumeren, sindsdien is er geen ongeparfumeerd maandverband of inlegkruisje meer te vinden in de winkels. Maar zeg nou zelf, waarom moet mijn kruis ruiken naar Aloe Vera, avocado of Lindenbloesem? Onze make-up willen we allang niet meer geparfumeerd, waarom dan wel iets wat we op onze meest kwetsbare huid dragen? Men linkt zelfs bepaalde vormen van baarmoederhals kanker aan deze chemicaliën en bewezen is dat het vaginale schimmels en afscheiding veroorzaakt. Allemaal niet zo fijn dus.

Er is een alternatief voor al die ellende: de menstruatiecup
Nu zul je denken: ‘wat is dát nou voor iets raars’…  net als de reacties die mijn oma Jopie kreeg toen ze rond 1940 van uitwasbare damesdoeken overging op de nieuwste revolutie in damesverbanden: de Interna, een van de eerste tamponsoorten, die zij makkelijk kon verkrijgen via de drogisterij waar zij toen werkte. Grappig genoeg bestaan menstruatiecups al sinds 1930!
Ze zijn ook veel goedkoper dan de gangbare wegwerpproducten want binnen een paar maanden heb je de kosten (€15,- voor een meLuna, €30,-voor een Divacup) eruit. Dus behalve voor je lijf en het milieu is het óók nog eens beter voor je portemonnee.

Iets nieuws is even wennen. Maar eerlijk gezegd is die cup gewoon heel erg logisch!

meluna-colors-10

Nieuwsgierig geworden door posts van dames in een gezondheidsforum op facebook ben ik gaan googelen, kocht drie cycli geleden een MeLuna cupje bij Cute cotton, ben het gaan uitproberen en sindsdien  staat het restantje maandverband wat ik nog had onaangeroerd in de kast stof te vangen. Ik heb de kleinste maat aangeschaft, want gebruikte, áls ik er al eens een tampon gebruikte, altijd een mini. (met pijn en moeite). Maar die kleinste cup blijkt ook voor mij dus echt te klein, dus ik ga over op medium.
Ik vond die cups er op plaatjes best groot uitzien, maar als je ze naast regular tampons legt blijken ze eigenlijk net zo groot. p.s. Dat staafje aan de onderkant is zo lang gelaten zodat  je dat t.z.t. op je eigen maat kunt afknippen.

and_tampons

Voordelen:

  • Je voelt hem niet zitten (nee, echt niet)
  • Geen nare luchtjes
  • Geen lekkage, ook niet als je slaapt,  dus:
  • lekker de hele nacht doorslapen
  • Geen enge ziektes
  • Sauna, zwemmen, sporten: kan allemaal
  • Eenmalige aanschaf want de cup gaat 15 jaar mee!
  • Besparing van zo’n 600,- per 10 jaar
  • Veel beter voor het milieu

Enige nadeelt(tje)
Het inbrengen. Ik ben daar dus gewoon niet zo goed in, ook niet met tampons. Daar moet je dus inderdaad even handigheid in krijgen, vergelijkbaar met toen je ooit je eerste tampons ging gebruiken. Tampons daar heb ik nooit aan kunnen wennen, aan de MeLuna cup wél! En lukt het inbrengen ook na een beetje oefenen niet, dan heb ik een oplossing in mijn volgende blog.

Kom op dames, als je eenmaal doorhebt hoe het werkt ben je verkocht en wil je nooit meer terug naar die vieze tampons en maandverbanden, de pijn en het doorlek-gevaar.

Ik zeg:

DOEN!

Linkjes voor meer info:

http://www.intimina.com/en/lily_cups

http://www.cutecotton.nl/meluna-menstruatiecups.html

http://www.bright.nl/inklapbare-menstruatiecup-vervangt-1625-tampons

 

 

op weg naar beter… in het OLVG

Op maandag 4 augustus loop ik om 20.30 door een uitgestorven Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Mijn teenslippers flip-floppen door de galmend lege gangen. Het licht is gedimd. In mijn tasje zitten mijn nachtpon, toiletspullen en e-reader.
Raar gevoel om een nacht  in het ziekenhuis te gaan doorbrengen als je niet ziek bent.
heel erg moeOp zoek naar de reden waarom ik in het afgelopen jaar maar liefst drie keer longontsteking heb gehad en waarom ik steeds zo hondsmoe ben, ben ik in het OLVG terecht gekomen, bij een hele fijne dokter op de longafdeling. Zij is het type wat echt op zoek gaat en ik heb al een uitgebreide longfunctietest (uitslag: prima!) en diverse bloedonderzoeken gehad. Alles test tot nog toe goed, zelfs mijn weerstand is goed. Daar snap ik niets van omdat zo’n beetje elk langs vliegend virus mij te pakken neemt en ik constant verkouden ben, hoofdpijn heb, en heel, heel erg moe ben. Wat the f….?!
Ik heb dit nog nooit meegemaakt: ik ben vaak zo moe dat ik wel kan huilen, zo moe dat ik mijn werk amper aankan. En dat al zeker een jaar lang. Ik wil me zo niet voelen! Ik wil me gewoon weer als mezelf voelen!

Ik moet me melden op de afdeling B4.
Op een beetje gekuch en gekreun en het zoeven van (naar ik aanneem) zuurstoftanks na is die vierde verdieping muisstil. slaaptest dingenIn de kamers waar ik langs loop zie ik door de openstaande deuren de achterkanten van de ziekenhuisbedden, en veel blote voeten. Omdat de balie niet bezet is meld ik me bij de koffiekamer. Een verpleegster wijst me mijn kamer voor deze nacht. Ik installeer me, vul een vragenlijst in en krijg een kopje thee. Het gevoel van misplaatst te zijn blijft. De verpleegster bevestigt sensoren aan elastische banden om mijn torso,  en een sensor om mijn vingertop. Ook krijg ik een meteen al niet fijn zittend dingetje in mijn neusgaten, met een slangetje eraan. Daarna verbind ze alles aan een kastje op mijn borst en chekt of alles het doet. Er flitsen groene en rode lampjes op. ‘Zo, u bent helemaal aangesloten. Welterusten!’

Ik ben in het OLVG voor een slaaptest, om te zien of ik een slaapstoornis heb/tijdens mijn slaap wel goed adem/voldoende zuurstof binnen krijg. Nou daar lig ik dan, en het is meteen al bijzonder oncomfortabel. Bij een test waar een van de randvoorwaarden het slapen is, lijkt een lekker comfortabel bed toch wel een eerste vereiste? in plats daarvan lig ik op een matras wat kraakt als hard plasticfolie wanneer ik me beweeg en met het comfort van een houten strandbedje. Binnen vijf minuten heb ik pijn in mijn heupgewricht en zweet en gloeit mijn hele achterkant. Dit matras is niet ademend, of zelfs maar verend.
Ondanks alle slangetjes, het rode lichtgevende dopje op mijn vingertop, alle groene lichtjes op  div. sensoren in de kamer,  het gekraak van het matras en de pijn in mijn rug en heupen, en de baaierd van licht die door de glazen deur valt lukt het me ook nog om daadwerkelijk af en toe toch in slaap te vallen.
Rond half zes ben ik voor de zoveelste keer die nacht weer wakker, en nu ook vastbesloten om geen minuut langer in dit martelbed te blijven liggen dan strikt noodzakelijk is. Mán wat doet mijn lijf zeer!
En zo komt het dat ik om kwart over zes al op de halte van lijn 7 sta, ongewassen en zonder ontbijt, op weg naar home sweet home. Thuis eerst maar ff een kop koffie, dit blogje geschreven en dan onder de douche. Dat wordt vast en zeker een middagtukkie doen, ik ben helemaal dizzy van slaapgebrek.
niet wakker te krijgen
De uitslag van deze test krijg ik over twee weken.

Mijn eerste tattoo op mijn 50e

onderrugtattoo

Uit de vijf jaar dat ik als kind een paar jaar in Hoorn heb gewoond herinner ik me nog heel goed de ijscokar die werd gereden door de plaatselijke dame van lichte zeden, om hiermee in de zomers wat bij te verdienen. Zij was een imposante verschijning, met haar moest je geen ruzie krijgen, dat zei iedereen! Wij vonden haar heel interessant en spannend, want op haar gespierde armen en ook op enorme boezem stonden allemaal plaatjes: een roos, kersen, een anker, een vliegend hart en nog meer van die dingen. Wij mochten van mijn moeder bij haar geen ijsjes kopen en ik leerde een nieuw woord: “ordinair‘.  Ordinair of niet, vanaf dat moment versierde ik mijn polsen en mijn poppen met mijn kleurstiften.

Ergens in the nineties publiceerde een mannenblad een artikel over, en een foto van, de rug van fotografe Patricia Steur.  Zij had haar bedrijfslogo, een gestileerde vogel/adelaar op haar onderrug  laten zetten in een (dacht ik toen) Azteekse stijl. Allemaal strakke lijnen. Ik vond het prachtig want wist tot die tijd niet dat een tattoo ook iets anders kon zijn dan een anker, draak,  ‘mamma‘ of hart, in primaire kleuren.
Ik herinner me nog dat ik door de stad liep naar mijn nieuwe werkgever, en dat bleek dat haar bedrijf daar vlakbij zat, ik herkende het logo! Het was de eerste tribal die ik heb gezien. Ik wilde ook een aparte tattoo op mijn onderrug, eentje die niemand anders had! Ik vond alleen die kleur nooit mooi, en bij een tattoo zaak durfde ik echt niet naar binnen te gaan, er zaten allemaal zwaar getattoeerde ‘enge’ mensen!  Later ben ik nog eens met mijn zusje bij een tattoo artiest geweest en hij heeft toen geprobeerd om mijn idee, een omhoog klimmend mollig en schattig Cypers katje wat zijn nagels in je vel slaat,  om te zetten in een tekening. Het ontwerp was niet wat ik wilde (want aan ‘schattig’ deed men toen nog niet) en ik zette niet door.  Het ontwerp-katje blijkbaar wel, want die zag ik later een paar keer terug op ruggen van andere dames.

images

Chakotay

In de film ‘once were warriors, over een Maori man en zijn leven, zag ik nog veel meer van die gestileerde tatoos, en leerde ik dat het een ‘tribal’ heette.
Die tribals vind ik nog steeds ontzettend mannelijk. Ik zwijmelde bij  Startrek Voyager over de getatoeëerde Chakotay (foto links) en mijn actieheld Dwayne Johnson (foto rechts)  is met tribal alleen maar nóg mannelijker. En een tribal in het gezicht is vind ik ook mooi.

 

 

Pieters Tahiti

Gelukkig bleek mijn lief er ook eentje te hebben, een echte in Marquesaanse stijl, die hij tijdens een imposante zeilreis op Tahiti freehand, dus zonder tekening vooraf, of Uit Den Losschen Polsch (zoals wij  thuis zeggen) had laten zetten. Mijn lief bleek een echte bikkel! Dit is dus mijn uitzicht, iedere morgen als ik mijn ogen opendoe. Ook leuk dat zijn totemdieer hetzelfde is als dat van Ibiza: de Gekko.

Mijn zusje had inmiddels allang een vosje op haar enkel laten zetten maar zelf wist ik nog steeds maar niet wat ik nou permanent op mijn lijf zou willen laten zetten, en wáár. Permanente make-up durfde ik  wél aan, ik heb al jaren geleden een heel fijn grijs lijntje om mijn ogen laten zetten. Maar een tattoo? Ik kan me al niet eens langdurig committeren aan één haarkleur…

En dan komt opeens alles bij elkaar. Ik ben net vijftig geworden. Ik mocht een cadeautje uitzoeken van mijn lief,  wist niks te bedenken, wilde toen maar iets van goud, maar kon niks vinden (da’s ook een luxe probleem hoor).  Ik had een heel moeilijk begin van 2014 achter de rug, met longontstekingen, een knieoperatie en langdurig en pijnlijke revalidatie, waar ik nog mee bezig ben. Ik heb mijn beste vriendin Barbara Hutchinson verloren en mis haar nog iedere dag… Zo iets doet iets met je, en ik wilde dat op de een of andere manier memoreren.

En…. twee weken geleden zag ik dat er inmiddels een hele anders stijl van tatoeëeren is ontstaan. In plaats van doodshoofden, klauwhanden, Magere Heinen met zeisen en harten met een mes erin zag ik nu iets vrouwelijk met vlindertjes, sterretjes en bloemetjes, en vooral met een heleboel leuke kleurtjes!  Ah, bloemetjes! Met uitzondering van zielige bloemen in een vaas ben ik gék op bloemen!

993022_3136463627393_969767814_nusb bloemen 296834_2690310553845_47694230_nvrouw met leliesstof beschilderen

henna tattoo

Ik fotografeer ze, ik schilder ze, ik maak er henna tekeningen van , ik schilder bloemen op kleding en bijna al mijn stofjes hebben bloemenprints. Ik heb er zelfs een USB stick mee versierd. Van bloemen wordt ik vrolijk. Bloemen vervelen me nooit!

 

 

 

Nu was er dus eindelijk  iets wat ik wél voor altijd op mijn lijf wilde hebben en wist ik eindelijk ook wáár ik die wilde:
een bloemenrank rond de enkel van mijn arme geopereerde been, wat heel wat heeft moeten doorstaan dit afgelopen jaar. Voorwaarde was wel dat het mijn eigen ontwerp moest zijn. het moest vooral veel en groots en een kleurexplosie worden. Hawai bloemenkransAls een mooi boeket waar mijn been dan uit oprijst. Als een Hawaiiaanse bloemenkrans. (enfin, zoiets dus).

Ook qua tattoo artiest had ik mijn wensen: het moest een vrouw zijn en iemand die ik ken moest goede ervaringen met haar werk hebben.
En zo ben ik via een vriendin terecht gekomen bij Millie van www.dreamz-tattoo.nl. Ik vond de website niet echt laten zien wat ik zocht, maar na een beetje heen en weer ge-chat bleek al snel dat Millie open stond voor mijn ideeën. Millie is grafisch vormgeefster, dus kan zo ongeveer alles op papier krijgen wat iemand bedenkt. En dat is maar goed ook, want ik had inmiddels een heel duidelijk idee over mijn bloemenkrans, maar omdat er online geen voorbeelden van mijn idee te vinden waren kon ik ze ook niet aan Millie laten zien.
Maar samen zijn we er heel goed uitgekomen.
Gisteren ben ik dus naar Oostzaan getogen. Ik merkte daar al snel dat ik mij toch niet heel goed had voorbereid, en, zoals bij mij wel vaker gebeurt, dat wat ik wél al zeker wist ineens niet meer kon herinneren. Ik hád hele duidelijke ideeën over vorm en kleur, maar bij Millie kwam er zoveel op mij af en waren er zoveel keuzes te maken dat ik het ineens niet meer wist (nu weer wel, duh!)  Gelukkig had Millie dingen voorbereid, en met de foto’s die ik had meegenomen heeft zij in een vier uur durende sessie van bespreken, bedenken, opperen, creëren, knippen, plakken, wijzigen en aanvullen mijn eigen creatie op mijn been gezet. Poeh, vier uur! Ik ben trots dat ik dat heb volgehouden want dat betekende toch wel zo’n drie uur pijn lijden. Niet constant, maar wel geregeld en naarmate de tijd vordert ook steeds heftiger. Op het laatst deed zelfs een lijntje erbij zetten met een viltstift al pijn. Maar ik heb doorgezet en Millie noemde me een bikkel maar ik dacht vooral: ‘volhouden Tink, je gaat hier niet weg met maar een halve tattoo op je poot!’

Ik ben beretrots op het resultaat, het zijn echte Katinka bloemen geworden, met een persoonlijke toutch van de tatto-artieste erin. Volgens Millie zullen de kleuren nog sprekender  gaan worden, en gaan over een paar weken de details er meer uitspringen.  (En ik denk alweer  na over een paar aanvullingen).

katinka

katinka detail

katinka binnenkant

Inmiddels is het negen dagen geleden dat ik de tattoo heb laten zetten.
Millie blijkt ook qua hygiëne een hele goede keuze te zijn geweest. De mishandelde plek is twee dagen heel gevoelig geweest, maar heelt voorspoedig. Ik heb geen napijn of ontsteking of pusvorming of wat voor ellende dan ook gehad. Ik heb me dan ook goed aan de voorschriften gehouden, behalve na één week toch een keertje zwemmen, want het is hoogzomer en dagelijks rond de 26 graden of nog warmer. Ik heb de tattoo toen wel beschermd tegen het chloor met een lik vaseline.  Zo’n vier dagen na het zetten is de tattoo flink gaan vervellen, en dat jeukte heel erg, maar je mag niet krabben. De genezing gaat zonder problemen en de kleuren worden steeds mooier. De tattoo is nog niet af, de binnenkant van mijn enkel moet nog.  Ik kan na 6 weken terug komen om de tattoo af te maken en ben mij, nu ik weet hoe het in zijn werk gaat, goed aan het voorbereiden qua platjes verzamelen en ideeën opdoen. Er moeten nog wat bloemen en bladeren bij komen tot de krans is geworden wat ik voor ogen had.

Over het zetten van een tattoo:

Doet het pijn?
JA! Bij mij in ieder geval wel. Maar niet ondragelijk en niet constant. Er word met naaldjes in je huid geprikt en een schaafwond gemaakt en dat voel je natuurlijk. I kid you not, bij mij deden sommige stukjes me vloeken van de pijn, en bij andere stukjes, soms maar een millimeter daarnaast,  voelde ik alleen maar wat kriebelen. Heel grappig, eerst gaat je lichaam de pijn een beetje compenseren, maar na een uutjer is dat over en wordt het steeds gevoeliger.

Hoe voelt die pijn dan?
Je een voorstelling maken van pijn is toch wel ff anders dan uren lang gradaties van pijn ondergaan. Onderaan het been is zo wie zo heel gevoelig; dames met een Siklepil of Epilady weten daar alles van en eerlijk gezegd lijkt de pijn daar nog het meeste op, vind ik.
Conclusie: Niet fijn, maar een beetje wijf kan het wel handelen. Menstruatiekrampen zijn erger en daar kan je het mee vergelijken, pijn, geen pijn, pijn, geen pijn… enz. 

The day after:
Gisteren deed de hele tattoo zeer en voelde de plek warm. Vandaag voel ik er eigenlijk niet veel meer van, behalve die rode hibiscusbloem aan de achterkant. Die plek is vooral pijnlijk omdat ik er af en toe ergens mee tegenaan stoot, zoals de bovenkant van de traptrede. Maar het ziet er eigenlijk heel gezond uit, het is niet rood, de huid is niet warm, de tattoo voelt een beetje ruw en is ietsje opgezet. De dag daarna is het hetzelfde, niet heel pijnlijk, meer en beetje gevoelig. Ik ben inmiddels verliefd geworden op mijn tattoo. En da’s maar goed ook, dat ding zit er de rest van mijn leven, dát is een concept waar ik met mijn kop nog niet zo goed bij kan.

Doen of niet doen, mijn advies:
Denk heel goed na voordat je een tattoo neemt. Het is natuurlijk heel trendy en mode en zo, maar je moet je heel goed realiseren dat je iets op je lijf laat zetten dat je verder je hele leven met je zult meedragen. JE HELE VERDERE LEVEN. En dat is hopelijk een hele lange tijd. Daarom koos ik ook voor een plekje waar ik de tattoo niet de hele dag zal zien, onderaan mijn been. In de winter zal ik hem zo wie zo bijna nooit zien, in de zomer weer wel.

Age matters!
Nee, vind ik ook niet eerlijk, maar het is dus wel zo dat je huid als je ouder wordt op sommige plekken gewoon veel minder stak en elastisch is dan op andere plekken.  Je mooie tattoo zakt dan ook uit, of vervaagt, krijgt rimpels. Het is nu eenmaal niet anders en  je moet het helemaal zelf weten, maar ik zou er in ieder geval wél rekening mee houden.  Je huid blijft mooi strak op o.a. voet, rug, pols, schouder en enkel. Bovernarm, decolleté, dijen, billen, buik en borsten hebben l de neiging tot uitzakken, uitrekken en rimpelen (maar niet bij iedereen natuurlijk). Om je een idee te geven, bekijk de plaatjes hier.

Zou ik het nog een keer doen:
Ik ga deze tattoo nog wel laten afmaken, ook al weet ik dat het pijn zal doen, maar zou ik het nog een keertje doen? Nope. Ik zal niet zo snel meer iets op mijn voet of enkel laten zetten. ‘T is doorbijten en afzien en ronduit pijn lijden!  Maar misschien toch ooit een mooie op mijn onderrug of iets op mijn bovenrug of op de zijkant van een borst….? Een mehndi design, tribal, mooie spreuk of tekst of een draak…

bakingsoda, ontdek wat je oma al wist

Bakingsoda, ook wel bicarbonaat of zuiveringszout genoemd,  is een supergoedkoop multifunctioneel huismiddeltje wat geen bijwerkingen kent. Je kunt het veilig eten, drinken, smeren en voor heel veel verschillende dingen gebruiken. Onze oma’s wisten dat en hadden het ook altijd in het keukenkastje staan. In de moderne samenleving is men langzaam dit wonderpoeder opnieuw aan het ontdekken. Bakingsoda (niet te verwarren met bakpoeder) is bijvoorbeeld heel geschikt   om je haar mee te wassen, tanden te poetsen, jeuk weg te halen, zo’n beetje alles schoon mee te maken, okselfris te blijven, deeg te laten rijzen, erwtjes knalgroen te koken, en nog veel, veel meer.
Deze blog zal ik beetje bij beetje gaan vullen met tips en weetjes die ik tegenkom, met links naar interessante websites, en
mijn eigen ervaringen.
Op het moment dat jij de blog leest is het nog niet af. Tips zijn welkom!

Hoofd:

Griep/verkoudheid: Aanbevolen doseringen van Arm&Hammer voor verkoudheden en influenza terug in 1925 waren:
dag 1: Neem zes keer per dag, om de twee uur: 1/2 theelepel bakingsoda in een glas met koel water.
Dag 2: neem vier keer per dag, om de twee uur: 1/2 tl bakingsoda in een glas met koel water.
Dag 3: Neem 1 x s morgens en 1 x s middags: een glas koel water met 1/2 tl bakingsoda.
Vervolg: neem iedere ochtend een glas koel water met 1/2 tl bakingsoda, tot de kou genezen is.

Ook goed als neusdruppels/neusspoeling
Vul een pipetflesje of neussprayflesje met een halve tl bakingsoda en gekookt water en gebruik dit als neusspray.

Mond en tanden:

  • Polijst je tanden met een beetje bakingsoda op een zachte tandenborstel. geeft je heerlijk schone en gezonde tanden en gezond tandvlees.
  • Spoel je mond met water met een tl bakingsoda, voor een frisse adem, gezond tandvlees, tegen zweertjes en aften en schimmels enz.

 

Romp

Jeukremmer:

  • los een el bakingsoda op in een kwart glas koken water en laat het uitbruisen. Afgekoeld werkt het heel jeukstillend op je huid, bijvoorbeeld je hoofdhuid. (ik heb altijd een klein dep-flesje bij me in mijn tas).
  • 200 gr in je badwater, is ontspannend en jeukremmend en zuiverend, bijvoorbeeld bij waterpokken, gordelroos, puisten enz.
  • op insectenbeet of brandnetelblaasjes
  • Strooi twee eetlepels bicarbonaat in het badwater van je baby om luieruitslag te verbeteren.

 

Oksels:

http://www.aromatherapie-info.com/deodorant-zelf-maken.html

leuke site waarop je kunt zien hoe je je eigen deo stick kunt maken. En dat het werkt weet ik al!

Armen

Benen

Diversen

Blaasontsteking: Bakingsoda maakt de urine alkalisch, de bacteriën die blaasontsteking veroorzaken kunnen in die omgeving niet overleven en gaan dood. Door veel te drinken plas je ze weer uit.
dag 1: Drink eerst anderhalve liter koel water met daarin opgelost 1 tl bakingsoda. Drink dit met kleine slokjes, maar wel stug blijven doordrinken. Herhaal dit een uur later nogmaals met 1/2 theelepel bakingsoda in een groot glas met koel water, en herhaal dit iedere 2 uur.
Dag 2: neem vier keer per dag, om de twee uur: 1/2 tl bakingsoda in een glas met koel water.
Dag 3: Neem 1 x s morgens en 1 x s middags: een glas koel water met 1/2 tl bakingsoda.
Vervolg: neem iedere ochtend een glas koel water met 1/2 tl bakingsoda, tot plassen geen pijn meer doet.

In huis

  • Bloemen blijven langer mooi met een theelepel bicarbonaat in het water.
  • Strooi wat in asbakken om de stank te verwijderen en smeulende delen uit te doen.
  • Strooi wat in schoenen, laarzen, sportschoenen en pantoffels om de stank te elimineren. Wel uitzuigen of leegschudden na een paar uur!
  • Zuig wat bicarbonaat op in je stofzuiger om die typische stofzuigerlucht te neutraliseren.
  • Idem voor in de kattenbak of hondenmand
  • Gebruik het als schoonmaakmiddel voor zo’n beetje elke klus in huis.
  • Verdrijf vieze luchtjes in textiel door het te verstuiven in een spuitflacon. Voeg azijn toe voor extra schoonmaakkracht!
  • toilet schoonmaken. kopje bakingsoda in de pot, kopje azijn erbij en een dagje/nachtje laten staan. WC pot is daarna glanzend schoon en kalkvrij. zo nodig volgende nacht herhalen. Werkt overigens ook als je er een literfles Coca Cola in leeggiet.

In de keuken

  • Vervang bakpoeder door een halve theelepel bicarbonaat en een eetlepel appelcider azijn of citroensap. Zeer goed resultaat.
  • Zet een bakje met bicarbonaat in de koelkast om nare luchtjes te absorberen.
  • Maak mooie luchtige omeletten door een halve theelepel per drie eieren toe te voegen.
  • Strooi een beetje over je tomaten zodat ze wat zoeter smaken.
  • Was je groenten en fruit erin om ze schoner te maken.
  • 1 tl in het kookwater, daarna aan de kook brengen. Maakt de groenten groener.

Links:

http://kruiden.hetbewustepad.nl/index.php?pag_id=52

 

 

 

scooting true life

Nu ik mijzelf tijdelijk bij de scootende minderheid mag rekenen vallen me ineens een boel dingen op die ik hiervoor niet wist. In het verkeer bijvoorbeeld:

  • Dat scootmobilisten elkaar groeten bij het passeren en eventueel even gaan stilstaan om een praatje maken (ik ook) over hoe erg het allemaal wel niet is, en hoe ziek ze zijn. Waarop ik dan altijd kan antwoorden: oh wat naar voor u, gelukkig hoef ik maar een paar weken!
  • Dat je iedere hobbel en bobbel voelt.
  • Dat er een helebóel hobbels en bobbels in de weg en op de stoep zijn.
  • Dat je moet oppassen voor scheve trottoirs (grote kans om om te vallen!)
  • Dat veel op en afritten gewoon veel te steil zijn.
  • Dat de scotmobiel niet van de stoeprand mag afrijden, kans dat ie omvalt of  op de rand blijft hangen.
  • Dat maar negen van de tien stoepen een lager gedeelte hebben, en dat op dat kleine stukje heel erg vaak óf een lantaarnpaal, óf een verkeersbord-paal of een fietsenrek staat. Of een baboe kar. Of, heel vaak, scooters.
  • Dat fietsers je ergste vijanden zijn. Ze snijden je af, zelfs als je netjes op de stoep rijd.
  • Dat je van het zebrapad wordt afgeduwd… door voetgangers!

Maar ook:

  • Dat een Marokkaanse meneer ruimbaan voor me maakt, en met een glimlach.
  • Dat een mevrouw voor me op het knopje drukt.
  • Dat men zomaar spontaan met me praat (oké dat heb ik zonder scootmobiel eigenlijk ook wel geregeld)

In winkels:

  • Dat ik in supermarkten zowat nergens bij kan.
  • Dat ik sommige boodschappen gewoon maar laat liggen wanneer het te moeilijk wordt.
  • Dat die glazen deuren bij koelvitrines betekenen dat ik daar niets uit kan pakken. (komen tegen de scootmobiel aan als je ze wilt open doen).
  • Dat ik niet in de koelkisten en vrieskisten kan kijken, die zijn te hoog.
  • Dat ik niet bij de bakken met verse groene salade kan komen, die staan allemaal nóg hoger.
  • Dat ik er niet bij kan als ik verse broodjes of croissants met een tang uit een container moet pakken om in een plastic zakje te doen.
  • Dat je lelijk je kop kunt stoten aan de standaard met de plastic zakken op de groentenafdeling.
  • Dat ik in winkels totnogtoe iedere keer uiteindelijk klem kom te zitten tussen de schappen en de displays of dozen.
  • Dat ik beter cash geld bij me kan hebben; pinautomaten staan gewoon te hoog of op onmogelijke plekken.
  • Dat je gewoon niet voorbij de stapels met lege mandjes kunt komen die voor de kassa staan.
  • dat het zo wie zo een hele uitdaging is om bij een kassa te komen op zo’n manier dat je er ook echt langs kunt rijden.

Maar ook:

  • Dat echt iedereen heel behulpzaam is als ik vraag; ‘wilt u dit of dat misschien voor me pakken’?
  • Dat kassapersoneel ook heel behulpzaam is als ze mij zien klootviolen.
  • Dat iedereen me de tijd én de ruimte geeft (maar dan moeten ze me eerst wél zien!)

scoormobielend 1_n

knieoperatie en wat ze je niet vertellen over de ruggeprik


5 minuten van huis maar toch zo ver weg.

5 feb. Ik had boodschappen gedaan bij Lidl, en terwijl ik wegfiets komt er een vrachtwagen tegemoet die er niet uitziet alsof ie gaat stoppen. Ik stap af en ga zover mogelijk opzij want het is maar een smal eenbaans-straatje. Uiteraard rijd die vrachtwagen niet verder, maar stopt pal naast mij zodat ik bijna klem sta tussen vrachtwagen links, en hekje van de speeltuin rechts  met rechts naast mij ook nog mijn fiets met boodschappen.Vlak voor mij staat een mevrouw haar eigen fiets los te maken van het speeltuinhekje. Zij is ook opzij gegaan voor de vrachwagen. Wij wisselen een blik van verstandhouding en ik probeer met mijn fiets aan de hand langs haar heen te lopen. Dat kan nét. Komt er van de andere kant een mevrouw aan absoluut erdoor wil. Dus de eerste mevrouw en ik zeggen: ‘ mevrouw dat gaat niet”. De net aangekomen mevrouw zegt tegen mij: ‘kunt u niet even opzij gaan”. Ik voel me grieperig en heb helemaal geen zin in moeilijk doen dus draai me naar rechts om mijn fiets opzij te tillen.

Een moment van onoplettendheid
Niet merkend dat ik al met de buitenkant van mijn rechtervoet tegen de stoeprand sta, draai mijn knie lekker verder en krak! lig ik brullend van de pijn over mijn fiets en het hekje van de speeltuin. Staan gaat niet meer, mijn knie slaat onder me weg. En ieder keer als  rechtop probeer te komen begint alles te draaien, dus ik ga en blijf maar op de koude grond zitten, met mijn been gestrekt voor me uit.

Van je buren moet je het hebben
En wat je dan aan medemenselijkheid meemaakt is met geen pen te beschrijven. Zoals de fietser die er ook langs wil en tegen mij schreeuwt dat ik hem erdoor moet laten, of de vrachtwagenbestuurder die mij ff opzij wil vegen omdat ik nou toevallig nét voor zijn autodeur bewusteloos lig te worden, en hij er niet meteen in kan en bij het wegrijden bijna over mijn been heen rijd. De mevrouw die haar fiets van het slot stond te halen blijkt mijn reddende engel te zijn en trekt mijn been nog net op tijd opzij. Zij heet Petra Habes, iemand die vlakbij me blijkt te wonen, maar die ik niet ken. Zij bleef bij me, heeft me bij bewustzijn gehouden, aan het lachen gemaakt, vastgehouden, getroost, heeft mijn boodschappen en mijn fiets gered, en een ambulance voor me gebeld, de schat! 

Lang verhaal kort:
Een kwartier later zat ik in een ambulance op weg naar het st Lucas Andreas Ziekenhuis (SLAZ) spoedeisende hulp. aan mijn been getrokken en geduwd, foto’s gemaakt van mijn knie en daar was ‘misschien’ een haarscheurtje op te zien. Maar omdat zowel de radioloog als de orthopedisch chirurg op dat moment niet aanwezig waren is mijn knie ingezwachteld en mocht ik op krukken naar huis. Een week laten rusten en dan terug komen voor de follow-up, als ik tenminste in de tussenliggende tijd niet enorme last krijg. (heb ík weer!) Mijn knie deed op dat moment geen pijn meer maar ik kon er niet op lopen, het was instabiel en sloeg onder me weg. Doodeng!

Werken: De volgende dag ben ik gewoon gaan werken, maar dat viel nogal tegen. Om twee uur was ik eigenlijk al doodmoe. Ik was ook flink gaan hoesten en was echt helemaal op. Die nacht kon ik niet slapen van het hoesten en de zorgen om mijn knie. Ik zat er helemaal doorheen en heb me daarom ziek gemeld. Ik was erg ongerust en vond dat hele’ met een drukverbandje erom naar huis’ eigenlijk geen goede oplossing en heb die dag mijn huisarts gesproken. Zij had intussen het rapport van het SLAZ geregen. Ze heeft me kunnen geruststellen in zoverre dat ik dus heel voorzichtig moest doen, geen rare bewegingen moest maken  want op de foto leek het toch dat er een stukje bot was afgebroken/gebroken/gescheurd… dat was niet helemaal goed te zien. ff volhouden tot woensdag a.s. dan kon ik terug naar het ziekenhuis voor de follow up, en waarsch. een MRI. Ikzelf vermoed intussen dat de meniscus aan gort is, want mijn knie buigt niet goed. (wil wel steeds naar opzij klappen, dat dan weer wel!) Foute boel Tinkie!

10 feb: Wat een vreselijk weekeinde heb ik meegemaakt. Ik maak me ernstig zorgen over mijn knie, mijn bovenbeen schuift zo’n beetje over mijn onderbeen heen en weer. Ik heb inmiddels ook 38,7 koorts en hoest me helemaal suf. Man wat voel ik me ziek! Hele foute boel allemaal. Vanmorgen naar de huisarts geweest: hoest blijkt longontsteking te zijn. 5 daagse antibioticakuur gekregen, meteen gaan slikken en dan hoort het over een dag of vier beter te gaan. Tjeu, nog vier dagen!

  14 februari. Valentijsdag zal me een rotzorg wezen, ik ben veel te ziek. Antibioticakuur sloeg na een paar dagen aan, maar die hoestaanvallen, ik blijf er zowat in! Alles doet me pijn. Ik ben doodop en iedere keer als ik uitgeput wil slapen en ga liggen wordt het hoesten en reutelen erger. 5 nachten rechtop geprobeerd te slapen. en dan dat gestrompel door huis met die krukken, de zwachtels om mijn knie die steeds afzakken. Het door mijn knie gezak. De onzekerheid over mijn blessure. Ik kán niet meer… Volgende oktober ga ik gewoon weer de griepprik halen, blijkbaar heb ik dat toch nodig! Man wat ben ik ziek! Vervolgafspraak SLAZ ivm knie heb ik verzet naar 17 feb. 

17 feb. Voor het eerst weer buiten. Gedouched en aangekleed, voel me wel benauwd, zweet me sus maar hoest minder en bel zo een taxi om me naar het SLAZ te brengen. Misschien had ik nog even moeten wachten, want ik ben nog erg moe en zwak en daas, maar ik móet inmiddels gewoon weten wat er nu met mijn knie aan de hand is, want dat is echt heel erg mis. Ik hoop op een gipsje dan kan ik weer werken (als ik voldoende hersteld ben van die rottige longontsteking)….. ……. Maar dat was niet zo, de dokter vond toch ook echt dat mijn onderbeen wel héél erg ver naar opzij kan buigen, en er klikt iets in mijn gewricht. Morgenochtend ga ik voor een MRI, donderdag naar de orthopedisch chirurg… kost bakken met geld qua taxi. Verzekering vergoedt reiskosten alleen als je aan een rolstoel gebonden bent…

18 feb: Vanmiddag MRI laten doen. Het doet geen zeer en er is eigenlijk niks aan de hand maar ik heb het toch als heel stressvol ervaren. (ben emotioneel inmiddels ook wel óp hoor). Het is zo’n enorm apparaat en daar moet je dan in en het maakt herrie en je moet heel stil blijven liggen terwijl je been juist nu erg wil gaan spartelen. Dus okselklotsend en met mijn ogen stijf dicht want alles in mij schreeuwt: ik wil eruit, ik wil eruit! Hoestaanvallen ook moeten onderdrukken (want al hoestend lig je niet stil) dus dat geeft extra stress. Been doet zeer in de klem want buigt door naar achteren. toch maar stil blijven liggen. Klik, boem, ratelratelratel, boem! Helemaal uitgeput nu.

20 feb. Its bad!  Zusje Barbara heeft me samen met neefje Django (bijna vier jaar oud) naar dr. Frenkel in het SLAZ gebracht. Django was schattig, lief en overal in geïnteresseerd. Dr. Frenkel is de arts die onverhoopt 2 jaar geleden mijn vorige knieoperatie ook heeft gedaan. Had ik weer: na met een lekker slaappilletje een hele dag nuchter op de afdeling is een operatiejurk in een bedje te hebben gewacht blijkt dat ze mijn operatie niet goed hadden ingepland, kon ik weer naar huis en alles de volgende dag nóg een keertje meemaken. In ieder geval is dr. Frenkel de grote orthopedische baas, een hele rustige en lieve man die al vrij snel constateerde dat mijn meniscus gescheurd was, en waarschijnlijk ook mijn voorste kruisband. “En dat valt niet mee mevrouw, u mag na operatie er niet op lopen en u moet daarna zeker 6 weken maar 50% belasten en intensief fysioterapie, maar dan nog is het maar de vraag of dit weer goed zal komen. En hoe woont u, oh op één hoog… tja, dat maakt het nog veel moeilijker want u mag dan geen trappen lopen en de knie niet buigen of erop staan… “. Nou da’s dan weer fijn, ik had nog zo gehoopt op een breuk en dan even een poosje gips… 

25 feb. Geopereerd. Dat ging nog best heel snel! De dag na de afspraak bij dr. Frenkel werd ik al gebeld dat ik op dinsdag  om 7.30 in SLAZ moest melden, afd. 4 dagopname. En nuchter! Niet echt geslapen en vanochtend een klein hyperventilatie aanvalletje gehad van de stress.  Ik kan dus niet zeggen dat ik onbevreesd het avontuur tegemoet ga. Mijn kamergenoten, die die dag ook onder het mes gingen, kregen alvast een lekker ‘wordt je rustig van’ pilletje tegen de angst. Ja maar, ik ben ook bang (en hoe!) Maar bij mij was het pilletje niet geïndiceerd en dus kreeg ik mooi niks. Dus maar Spiegelogie opgezet om te proberen rustiger te worden. Dat werkte totdat ik werd gehaald om ‘naar beneden’ naar de anesthesie in de de verkoeverkamer te gaan. Toen begonnen de zenuwen for real te gieren.

To sleep or not to sleep, that is the question Ik was inmiddels blijkbaar zó in de stress dat mijn aderen niet meer te vinden waren voor het aanleggen van het infuus, en de verpleegster er uiteindelijk dwars doorheen prikte en ik een enorm ei op mijn hand kreeg. Dus dat begon lekker.  Ik dubde op dat moment nog steeds over de verdoving: narcose of ruggenprik, narcose of ruggenprik. Narcose had ik al vaker gehad, en goed doorstaan, al is zo’n peut chemische middelen in je lijf natuurlijk nooit lekker en hield ik we wel hoofdpijnen en weet ik was nog meer aan over (verregaande vaagheid). Maar een ruggenprik, met een naald in je rug laten prikken, Waaaaaaaaa, eng! Volgens een kamergenote die dat jaar al vaker geopereerd was is ruggenprik echt het beste. Maar ik had dat nog nooit gedaan, had er wel enge verhalen over gehoord en ik wist het gewoonweg niet! Hoe moet je nu kiezen uit 2 opties die allebei risico’s met zich meebrengen? Weet ík veel? Dus gewoon mijn angst besproken met de anesthesist. Hij kon me zo geruststellen dat ik het toch maar heb gedaan. En ja, het voel me 95% mee. Ik bedoel: ja je voelt een prik en ja het voelt raar en doet best een beetje pijn maar het was echt veel minder erg dan sommige ‘in mijn bil’ injecties die ik vroeger gehad heb.

Eindelijk warme voeten. Grappig is wel dat je vrijwel meteen hele warme voeten krijgt en dan moet je als de sodemieterij gaan liggen omdat het een kwestie van seconden is voordat je dan geen controle meer hebt over je benen. maar ik zat een beetje verstrikt in alle infuusdraadjes en draadjes van de hartmonitor, dus dat ging allemaal naar nét goed. Ik lag!

Testing testing, one two… De verpleegkundige test de voortgang van de verdoving met een ijskoud flesje: voel je dit, voel je dat… binnen een minuut voelde ik vanaf mijn onderbuik naar beneden helemaal niks meer. Het was zo wie zo een hele rare gewaarwording, want het brein onthoud de laatste stand van je benen voordat ze gevoelloos worden, dus dat was zittend  op de rand van het bed met mijn voeten op een krukje om die ruggenprik te krijgen. Dat gevoel vertaalt zich daarna de rest van de dag in net opgetrokken knieën liggen met iets onder je voeten, hoewel je daarna gewoon plat in je bed ligt. Weird, maar wel grappig.

Knie-TV Angsthaas als ik ben wilde ik natuurlijk ook een roesje, ondanks dat iedereen steeds tegen me zei dat  meekijken op de monitor juist heel interessant is, moet je doen! IK DENK: MOOI NIET!  Op een gegeven moment wordt je dan de OK ingereden, iedereen stelt zich voor, en dr. Frenkel vraagt me weer: ‘kijk je mee, das reuze interessant hoor’! Maar nee, ik wil het niet zien, jakkie, eng, mijn eigen knie, opengesneden, iek!

Terwijl ik om me heen aan het kijken ben zie ik dat hij iets bleeks en langs verticaal omhoog houd. Lijkt wel een been met een voet eraan. Verrek dat is míjn rechterbeen met míjn voet eraan, ik herken de blauwe plek op mijn scheenbeen! Maar ik voel toch echt dat mijn been met de knie iets opgetrokken en met een steuntje onder mijn voet op het bed ligt. ’t is alsof dat been wat ik kan zien niet aan mij vast zit en laten we eerlijk zijn, ík ben echt niet zo lenig als dat been wat ik nu recht omhoog zie steken, vastgehouden door de dokter.

Oww, wat is dat grappig! Dus ik begin eindelijk het interessante van de hele situatie in te zien en heb heb toch de operatie live meegekeken op een monitor, van commentaar voorzien door dr. Frenkel. Ik heb zelfs vragen kunnen stellen, dus onverwacht erg interessant en nog onverwachter: niet eng! Mijn kruisband was aan flarden en dat heb ik gezien en die is weggehaald. Arm knietje! De gescheurde meniscus is gehecht met mooi blauw wit draad, maar dr. Frenkel zei wel dat dit een probeersel is, of die meniscus door de hechtingen bij elkaar zal worden gehouden is dubieus. Het is geen levend weefsel. Maar weghalen kan later altijd nog. Ook heeft hij 3 gaatjes in het bot geboord, in de hoop dat er zo stamcellen vrij komen die dan de boel gaan repareren. Ook da’s een gokje.

 En toen was het alweer voorbij, heb ik iedereen bedankt, werd ik weer weggereden en moest ik een uurtje bijkomen op de verkoeverkamer. Alleen, omdat je geen narcose hebt gehad hoef je helemaal niet bij te komen en verveel je je stierlijk. Toen men mij dan ook vroeg hoe het met me ging zei ik alleen maar: HONGER! En oh ja, ik kon ineens mijn linkerteen weer een klein beetje bewegen, dus die ruggenprik was al aan het uitwerken.  

Dus ik denk, oh maar dát gaat snel… maar dat viel uiteindelijk toch nog vies tegen. Er staat tot 6 uur voor het uitwerken van de ruggenprik, en vooral het laatste stukje duurt heel, heel lang.  

Down under
Wat wat ze je niet vertellen over de ruggeprik is dat het allerlaatste stukje verdoving blijft hangen in een strook van zo’n 10 cm breed,  lopend van iets boven je stuitje, langs je anus en zitbotjes, via je perineum tot aan iets boven je schaambeen. Zeg maar als een hele brede string. Het duurde tot half vier voor ik daar weer gevoel in terug had. Uiteraard heb ik eraan gevoeld (wie niet!) en het is heel raar als je jezelf ‘van onderen’ aanraakt maar dat alleen maar kunt voelen met je vingers. Dus nu heb ik meteen meer respect voor mijn partner die toch zonder landkaart of infrarood visie iedere keer weer zijn weg weet te vinden tussen al die flappen en plooien! It’s messy down under! 

Annelies van der Pies
Toen toen het gevoel in mijn kont weer terug begon te komen merkte ik dat ik in iets nats lag. Dus ik denk: bloed!? Maar nee, ik lag in mijn eigen urine. Nou dan voel je je ineens wel heel erg hoogbejaard hoor. Maar de zuster stelde me gerust, dat het bij vrouwen vaak voorkomt. (waarom staan dat soort weetje dan niet in die anesthesie brochure?). Ik had een paar hoestbuien gehad. Maar gewoon op het toilet piesen, ho maar! 
Uiteindelijk heb ik ook het gevoel in het allerlaatste stukje teruggekregen en mocht Pieter me om 16.00 komen ophalen.

walk NO WALK
En toen begon het meest moeilijke eigenlijk pas. Mijn been, en vooral mijn knieholte deden zo vreselijk veel pijn! Ik mag mijn knie niet buigen en mag en kan de eerste weken absoluut niet op mijn been staan omdat dat teveel druk zal geven om de  gehechte meniscus. Dit betekent dat mijn andere been, waarvan ook de meniscus al kapot is en twee jaar geleden geopereerd, mijn hele gewicht moet dragen, met krukken. Dat valt niet mee, zeker niet als je op één hoog woont. Die trap noem ik vanaf nu de Mount Everest! Na een tochtje naar het toilet moet ik ff gaan liggen om bij te komen. Duizelig en msselijk en met het zweet op mijn rug.

27 feb:
Het post-operatie ‘hoe gaat het nu’ telefoontje van de verpleging, wat je de dag na de operatie zou moeten krijgen is natuurlijk nooit gekomen dus ik heb zelf maar gebeld want ik had toch wel een paar vragen. Nu weet ik:

  • Knie buigen mag 6 weken helemaal niet anders schieten de meniscushechtingen los
  • Omdat ik de knie eerst helemaal niet en eventueel na een paar weken 50% mag belasten mag ik ook niet lopen, en zeker geen trappen lopen.
  • Toen ik vroeg wanneer ik weer aan het werk kon zei men: na 6 weken want u mag er niet op lopen
  • Ik moet z.s.m met fysioterapie beginnen (ma . a.s.) 
    • Fysioterapie zit niet in het basispakket, houdt ik dat ik de eerste 20 behandelingen zelf moet betalen, á €31 per keer
    • De fysioterapeut bepaalt het verdere verloop, dus of ik t.z.t. weer aan het werk mag en of ik een kniebrace moet.
    • om bij de fysio te komen moet ik tóch de trap op en af!

  • 16 april pas heb ik de vervolgafspraak bij dr. Frenkel

Toekomst: Ik mag van dr. Frenkel nooit meer hurken of knielen, mag mijn knie nooit meer verder dan in een rechte hoek buigen en draaien mag ik ook niet meer. My dancing days zijn nu dus echt voorgoed over zonder hoop op: ‘met trainen kan het beter worden’. En ik moet, nog meer dan voorheen, nadenken bij iedere stap die ik zet. Maar ik mag nog wel zwemmen, fietsen en lopen. Gewoon recht voor zijn raap hoepelen lijkt me wel kunnen, maar hoopdance kan ik wel vergeten. Prut, prut, prut.