de lange weg naar beter, week 5 en 6

Week 5:
Sinds ik op 5 februari mijn knie aan gort knerpste heb ik eindelijk weer wat krachtoefeningen met dé knie mogen doen. Bij Fysioterapie de Baarsjes moest ik op de hometrainer klimmen, en dat is wát moeilijk met krukken en als je één been maar voor 50% mag gebruiken. Fietsbewegingen maken was de eerste paar keer doodeng, ik verwachtte echt dat er iets zou knappen, (nee, een held ben ik echt niet) maar toen dat niet gebeurde kreeg ik meer zelfvertrouwen. Ik heb tien minuten lekker relaxed gefietst. Eraf klimmen was ook weer een hele toer want krukken hebben nogal de neiging om weg te glijden en om te vallen. liefst en bij voorkeur plat op de vloer terwijl je niet mag staan en dus ook niet door de knieen kunt om ze op te rapen.  Toen was de legpress aan de beurt en moest ik eerst 2 sets van 10 keer met beide benen doen, en daarna nog 3 sets met het zere been. Ook dat ging heel goed. Daarna nog een pulley met gewichten en katrollen, en daarna werd mij gezegd dat ik voorzichtig wat meer met één kruk mocht gaan lopen, maar alleen binnenshuis en niet op het werk of op straat.

Ik ben opgetogen over de vooruitgang, maar de volgende dag blijkt het toch wel erg veel van me te hebben gevergd. Ik ben echt doodmoe, misselijk, zielig en mijn knie doet me pijn en is heel stram. Normaliter zou ik dan gewoon een pijnstiller slikken en weer aan het werk gaan, maar deze keer ben ik wijzer. Ik meld me ziek en heb enorm de pest in!

Week 6:
Ik loop thuis nu al een week met maar één kruk en ik doe soms een paar stapjes zonder kruk, maar da’s per ongeluk. Zaterdag ben ik de deur uit gegaan en merkte pas halverwege de straat, op weg naar de stalling en scootmobiel, dat ik maar één kruk bij me had. Oei! Toch maar verder gegaan, want teruggaan betekende nóg meer lopen én nogmaals de trap op en af. Het ging gelukkig allemaal goed, ook toen ik met een rugzakje vol boodschappen weer naar huis liep!

Dinsdag 8 april:
Het advies van de chirurg was: 6 weken 50% belasten en 90 graden buigen. De operatie is nu zes weken geleden en ik probeer heel voorzichtig of mijn been me wel houdt zonder krukken. Dat doet het! Joepie! Thuis durf ik in de douche zonder krukken de 2 stappen naar de handdoek te zetten. Mijn knie breekt niet af dus dat valt weer mee. Echt hoor, ik schijt bagger als ik dit soort dingen uitprobeer. Ik ben vandaag met de taxi en met maar één loopkruk naar de VU gegaan. Ging best!

Woensdag 9 april
Weer fysioterapie, en weer dezelfde oefeningen, plus de mij welbekende oefening waarbij je met een grote bal tussen je rug en de muur kniebuigingen moet doen. Pittig en pijnlijk, maar wel te doen. Ik heb veel meer kracht in mijn benen dan de fysiopeut vermoedde. Het trainen in sportcentrum VU, het decennia keihard dansen, het dagelijkse fietsen, zwemmen en ook het hoepelen betalen zich nu terug. Al deed ik dan geen topsport, bewegen deed ik nog altijd. Van de fysio mag ik nu ook in huis stukjes zonder kruk lopen, op het werk moet ik nog een kruk blijven gebruiken. Voor overige voorschriften (of ik mag fietsen, het OV gebruiken en auto rijden) wachten we het oordeel van dr. Frenkel af. Ik ben opgetogen en loop Pieter tegemoet over de Hoofdweg, blij dat ik een stukje kan en mag lopen. De zon schijnt en ik kan de hele wereld aan! Na zo’n 400 meter slaat de vermoeidheid keihard toe. Thuis gekomen slaap ik van half vijf tot half negen!
De volgende dag wordt ik doodmoe wakker, en dat blijf ik de hele dag.  Ik ben blij dat ik nog maar halve dagen hoef te werken, want eerlijk gezegd kan ik langer werken op dit moment nog niet aan. Poeh hee, wat kan een mens moe zijn!
Ook een zojuist geboekte week naar Ibiza verandert daar niets aan. Ik ga over een maandje, dan kan ik eerst nog wat beter gaan lopen en een beetje aansterken.

En nee hoor, my party days op dat eiland zijn echt al heel lang over want ik ben geen house fan en erger me altijd rot aan die teeeeringherrie. Ik slik geen happy pills, drink geen alcohol en in in die protserige exorbitant dure clubs wil ik ook niet gezien worden.

Ik ga lekker voor de rust, en samen zijn met mijn familie, en lekker chillen bij Ricky in de Putumayo cafe,  kijken naar het bandje waarin mijn broer speelt, misschien even langs bij een optreden van Gipsy Moreno, en…
Maar vooral: zon en energie bijtanken!

 

Geef een reactie