Hompeltje en Strompeltje gaan verhuizen

verhuisdoos

 

Yes, eindelijk een woning gevonden.
Dat ging zo: ik heb al heel wat vrije sector woningen bekeken, maar steeds kwamen wij maar niet in aanmerking. Na 14 jaar de in Amsterdam voor de sociale huursector vereiste woonduur te hebben opgebouwd veranderde Europa de inkomensregels. Bleken  mijn vriend en ik ineens  in het segment ‘lage middeninkomens’  te zitten, verdienden we nét teveel voor de nieuwe inkomenseis van sociale huur, maar flink te weinig voor de inkomenseisen die in Amsterdam voor de vrije huursector gehanteerd worden. (waarbij het inkomen van de partner maar voor 30% wordt meegeteld).

Zelf huurde ik voorgaande 14 jaar een sociale huurwoning van verhuurder Rochdale, voor het belachelijke bedrag van €309,- per maand.  dat is voor tweeverdieners natuurlijk een belachelijk laag bedrag en wij kunnen heus wel wat meer betalen voor een betere woning. Ik werd wel uitgenodigd om woningen waar ik me via Rooftrack.nl voor inschreef te komen bekijken, maar wegens die inkomenseis van de vrije huursector kreeg ik zo’n woning nooit toegewezen. Tot dat ik me eind juli 2014 (deze zomer dus) via de mail aanmeldde om in het  woningzoekenden bestand van Rochdale zelf  te worden opgenomen. Ik heb doorgegeven wat ik zocht, wat ons totale netto inkomen is en ook dat invalidenvoorzieningen in de woning voor mij een pre zouden zijn ivm. knieproblemen.  Echt een dag later kreeg ik van Karin van Rochdales verhuurafdeling een mailtje terug met: ‘Katinka, ik denk dat ik een prachtige woning voor je heb!”  Wow!  Daarna is het allemaal heel snel gegaan, de week daarop het huis bezichtigen, de week dáárop contract tekenen en twee weken later, eergisteren dus, zijn we in de woning getrokken  dat kon want de vorige huurders, twee officieren van het Leger des Heils,  hadden er op een jaarcontract maar één jaar gewoond en alles was nog netjes in de verf, mooi nieuw laminaat overal, rolgordijnen voor de ramen…

Verhuizen:
We hadden een goed plan: zelf zoveel mogelijk dingen alvast naar het huis brengen, en de rest met een verhuisbedrijf. Ik heb veel hobby’s en dus daardoor ook veel spullen. Dat zelf brengen is maar gedeeltelijk gelukt omdat al snel bleek dat mijn vriend een liesbreuk had opgelopen ( hij wordt volgende week al geopereerd) en ik kan zo wie zo al niet goed lopen, vanwege mijn knieën.  Maar met behulp van vrienden en familie hebben we toch een flink aantal dozen kunnen wegbrengen.

We hebben offertes aangevraagd van meerdere verhuizers. De eerste offerte van Fa. Wiggelaar (zeer gerennomeerd verhuisbedrijf) was met € 2150,- heel erg  buiten ons budget. Hierbij zat dan wel het regelen van de verkeersmaatregel die nodig was omdat de weg moest worden gestremd. Toen heb ik de online offertewizzard van  studentverhuisservice.nl en zij konden het voor € 900,- doen, ex. verkeersmaatregel.  Toen vonden we de site van www.stadsverhuizingen.nl Zij zitten in de Borgerstraat, dus bij mij om de hoek. Abdel van stadsverhuizingen is langsgeweest en zat met zijn offerte weer net even onder die van studenten verhuizingen, dus met hem zijn we in zee gegaan. De verkeersmaatregel hebben we zelf geregeld, á € 220,- daarin zit de vergunning voor de verkeersstremming, en het plaatsen van de bijbehorende borden.
Abdel maakte een enthousiaste, aardige,  behulpzame ‘alles kan’ indruk, maar geen zakelijke. We hebben daardoor zelf dus wel het idee gehad dat we ze erg hebben moeten aansturen. Misschien is het een prijs/kwaliteit verhaal geweest, goedkoop kan duurkoop zijn en je moet het geld maar nét hebben.  De verhuizing is wel gegaan, maar niet helemaal zoals gepland. Niet alleen kwamen ze anderhalf uur te laat en met minder mensen dan was afgesproken,  ook pasten onze spullen niet in één keer in de  meegebrachte verhuiswagen. Dit bracht ons in moeilijkheden, want de afspraak was dat zij ook onze grote kasten uit en in elkaar zouden zetten, en dat moest gebeuren voordat alle spullen naar het huis zouden worden gebracht want om kasten te bouwen heb je leeg voeroppervlak nodig.
1-IMGP7773
Uiteindelijk moesten die kasten dus als laatste in elkaar gezet worden, en omdat daar ruimte voor vrij moest blijven zijn een heleboel spullen voor de 1e verd. ‘tijdelijk’ even in de benedenslaapkamer gedropt.  Die stond dus helemaal vol, voornamelijk met mijn spullen want ik heb de kleinste kamer.
Toen we de volgende dag onze kasten wilden gaan inruimen bleek dat dat in elkaar zetten niet echt netjes te zijn gedaan en hebben we zelf nog stelschroeven moeten monteren (dus moesten die kasten wéér plat op de vloer).
Aan de div. beschadigingen te zien bleek er best hardhandig  met met onze spullen te zijn omgegaan. Dat is wel een tegenvallertje.
Je krijgt waarvoor je betaalt. Het ergste vind ik dat mijn oma’s secretaire heel erg gekrast is en ook van andere meubelen ontbreken stukjes. Maar eerlijk is eerlijk, ze hebben keihard gewerkt!

De kasten staan nu zoals ze moeten staan en ik heb zwaar de pé in want moet nu alsnog met mijn zere knieën zelf mijn zakken met kleding en dozen met spullen naar boven dragen. Maar ze hebben echt gewerkt als paarden en  alles wat we wilden verhuizen staat nu hier, zij het nog niet op zijn plek.

En wat is het heerlijk om hier te zijn, zo rustig en ruim en licht en schoon en geen muizen in de muur of schimmels op de trap of agressieve buren of keiharde muziek of midden in de nacht ruziënde alcoholisten op straat… Hemels!

Omdat jullie het allemaal vragen hierbij een update over de poezen:
Op de verhuisdag hebben we ze heel vroeg in hun kooien gedouwd, dat was nogal knokken geblazen, en daarna twee ‘mmmmwwwwaaaaaaaaaaawwwwwwrrrrrooooooaaaaaahhhgggggggrrrrrr!!!!!!’! brullende monsters (ikke helemaal overstuur en huilend) naar het huis gebracht alwaar ze de dag veilig in de schuur doorgebracht hebben als 2 hoopjes weggekropen ellende. Zo zielig. Toen de verhuizers eindelijk klaar waren hebben we allebei een inmiddels nogal stoffig geworden poes gepakt en zijn we met ze gaan rondlopen in huis, alleen bg, Boven alle deuren dicht gehouden. Toen begonnen ze te spinnen en hebben we ze op de grond gezet.
poes in doosChico is meteen op onderzoek uit gegaan en had er al snel lol in. Pepe had wat langer nodig.
Pieter en ik zijn in de huiskamer gaan slapen en toen kwam Pep eindelijk ook tevoorschijn.
de volgende morgen was het feest, de zon scheen en ik ben in de tuin koffie gaan drinken met de deur open. Lo leuk om te zien, twee poezen die voor het eerst in hun leventje ‘buiten’zijn. We hebben de hele dag de deuren open gelaten en alleen Chico (waarvan ik het nou net weer niet verwachtte) bedacht dat ie best van mijn knie op de tafel en daarna de schutting op kon springen. Ik had hem nog nét op tijd bij zijn achterlijf te pakken. Hij was er zelf ook van geschrokken want verwachtte waarschijnlijk gewoon een kast om in te springen, zoals thuis. Ik heb meteen alle beklimbare en als springplank te gebruiken objecten bij de schutting vandaan gehaald en verder hebben ze de hele dag in huis en in de tuin lopen rondsnuffelen.  Ook vinden ze de slaapkamer met ons nieuwe bed helemaal geweldig en laten ze ons ’s nachts niet in slapen omdat ze binnen no time doorhadden hoe leuk het voor een kat is om onder het bed op je rug liggend je met je
klauwen heen en weer te trekken aan de lattenboden. Ook moet er de hele nacht door veel geklauterd, omgegooid en gemiauwd worden.  Dus mijn eerste nacht in weer een echt bed is een onrustige nacht geweest en om zes uur vanochtend vonden ze dat ik toch echt eruit moest om het raam naar de tuin open te zetten. En het regende en dat is dan blijkbaar mijn schuld. Het gaat goed dus!

6 oktober 2014

De baas van stadsverhuizingen.nl staat gisteren ineens voor de deur, zegt dat ie ons telefoonnummer kwijt is, al een paar keer aan de deur is geweest en dat ze nu toch echt de dozen moeten terughebben, uiterlijk vrijdag a.s. zo niet dan gaat het ons 3,- per doos kosten.
Nu heb ik daar alle begrip voor: de verhuizing is al weken geleden.. maar ons telefoonnummer kwijt is ronduit stom (want vel emailcontact met ze gehad) dus even een briefje in de deur als je er toch vóór staat zou dan wel handig zijn geweest he?!
gelukkig hebben we de helft al kunnen uitpakken en die dozen kon hij meteen meenemen, maar bij gebrek aan kasten staat de rest nog ingepakt. Nu moeten we naast het onze oude woning in orde maken voor de bezichtiging morgen ineens als een speer voor vrijdag a.s. 50 verhuisdozen zien om te pakken in goedkope (nog te kopen) dozen.
P en ik zitten er inmiddels een beetje doorheen en zijn echt toe aan vakantie.
Om het leuker te maken coördineer ik ook nog de verhuizing van mijn afdeling op de VU. Wij gaan de 17e naar een nieuwe locatie. Dus moet ik op het werk ook inpakken en uitpakken…. pffff!

Geef een reactie